anlamak güç, bu resim neden burada, çözmek sizin için güç tabi…ilk olarak vikingur takımı internet sitesinden google translate tercümesiyle türkçe yazılmış bir mesaj gönderdi çarşamba sabahı. güzel bir jest, güzel bir “hoşgeldiniz” mesajı. aması yok, teşekkürü ve takdiri hakeden bir hareket sergilediler, inönüdeki maçtan sonra tribünler tarafından alkışlanmalarının boşuna olmadığını gösterdiler.resmin bir diğer ilginç yanı…
bakıyorsun tam karşıdan kapalı tribüne, içler acısı bir manzara: kutunun ön tarafı, elini kolunu kaldırmakmış, bağırmakmış, tezahuratmış, zerresini göstermezken; tribünün en ateşli zamanında sağdaki ilk locanın altı sadece maçı seyrederken, ellerinin altında bir kapalı can çekişiyor! memleketimden ve stadımdan tribün manzaraları, can sıkıyor, can sıkıyor her bakışta…perşembe gecesi sezonun ilk maçı, avrupa maçı, rakip pek…
düşmanı da olsa, kanlısı da olsa, o acıyı o çöküşü gülerek karşılayanı, düşene bir de kendisi vuranı anlayamıyorum! beşiktaşın üçüncülüğü nasıl kaçırdığına üzülmektense fenerbahçenin nasıl şampiyon olamadığına sevineni anlayamıyorum… bursasporun şampiyon olmasının aslında şampiyonluğun değerini düşüreceğini algılayamayarak, geçen sene sivassporla ağzının salyasını akıtanların bu sene sivassporun halini göremeyişini anlayamıyorum…beşiktaş bugün hentbol ligi şampiyonu oldu, ben…
arma aşkına pankartını yaptığımız zamanlar amacımız, semt ve grup pankartlarıyla bunalmış tribüne, beşiktaşa dair bir pankart kazandırmak, uzun bir zaman boyunca da bu pankartı gururla taşımaktı.hatırda kalabilmek ve “pankart” dendiği zaman akla gelenlerden biri olabilmek ödülümüz olacaktı. academy, victory gibi uzun zamandır tribünlerde yer almış, simgeleşmiş ve herkesin saygısını kazanabilmiş pankartlar ve bunların sahipleri olan…
tribün kültürünün ara geçiş evresi falan değiliz, centilmenlik örnekleriyle de dolanmıyoruz etrafta. catışmalardan sıyrılmış kişiler olarak nerde bir kargaşa olsa hemen içine dalmaktansa etrafta mağdur veya mazlum duranları koruma kollama derdine düşeriz.amatörlerin ekipler amiri değiliz, sevda bir yerde de aşk demişiz; efendi gibi maçlarımıza gideriz. bunların çeteresini tutma veya reklamlar uğruna paralar savurma derdinde değiliz,…
tribünün bir kültürü vardır. türkiyede nasıldır, dünyada nasıldır bilemem ancak beşiktaş tribünlerinin bir kültürü vardır. biz gençlerin gördüğü öğrendiği de büyüklerimizden kalan miraslardır. yaşatmaya çalışsak da gayrı ihtiyarı, şartlara koşullara ve eldeki imkanlara göre değişiyor bu. değişimin çok fazla etkeni var, sosyal ve ekonomik etkenler tabiki de fazla.tribüne gelen kişilerin profili, yapısı, beklentisi ekonomik etkenlerle…
Arma Aşkına ! 